Iedereen die voor de Flop wel eens met Pocket Azen all-in heeft geschoven en vervolgens op de river heeft verloren van een 8-High Straight, heeft te maken gehad met variantie (variance). Statistisch gezien is variantie bij het pokeren nou eenmaal niet te vermijden. Het maakt niet uit hoe voorzichtig je pokert, of hoe voordelig je Odds zijn, goede handen zullen hoe dan ook wel eens van slechtere handen verliezen. Zo komt het ook voor dat je een slechte hand hebt gefold die je zonder te folden toch had gewonnen. Dit is een onvermijdelijke wiskundige consequentie die we bij het pokeren “variantie” noemen.
Variantie bij het pokeren is het resultaat hoe een verder zal verlopen. Variantie zou ook vergeleken kunnen worden met geluk. Wij weten immers niet hoeveel van onze Outs onze tegenstanders hebben, of hoe diep die Ruiten Aas – voor onze nuts Flush – in het pak kaarten ligt. Drie van je Outs zouden best wel eens gebrand (burn-kaart: de kaart die niet meedoet voordat de eerstvolgende kaart(en) in het spel gedeeld wordt, om het steken van kaarten, oftewel valsspelen, te voorkomen) kunnen zijn.
Wanneer je een grafiek van al je grote bets over een significant aantal handen zou bijhouden, dan zijn grote pieken en dalen onoverkomelijk – dit weergeeft de natuurlijke bijkomstigheid van variantie bij het pokeren. Zolang alle up- en down-swings geleidelijk aan resulteren in winst, kan je stellen dat het pokeren je goed af gaat.
Een zeker percentage van variantie is bij het pokeren niet te vermijden. Zelfs wanneer je alles goed doet, de logische onvoorspelbaarheid die hand-in-hand gaat met het pokerspel zorgt ervoor dat je winstmarge soms zal schommelen – soms ook heel erg – en er is simpelweg geen enkele manier om het uit de weg te gaan. Niemand kan 100% van zijn handen die hij bij het pokeren gedeeld krijgt winnen. Wat we wel kunnen doen is onze handgeschiedenis raadplegen en evalueren, zodat we onze eigen fouten in beeld krijgen en ze niet nog eens zullen maken. Hierdoor zal je de variantie tot het minimale kunnen reduceren.
Meestal bestuderen we de grote potten die we hebben verloren keer op keer. Zo proberen we te ontdekken wat we fout hebben gedaan, om een volgende in een vergelijkbare situatie wel te kunnen winnen. Desalniettemin spelen pokerspelers over het algemeen hun beste spel (ook wel A-Game genoemd) wanneer het bedrag in de pot behoorlijk op is gelopen. Veel spelers hechten minder waarde aan kleine potten en zijn in dat soort gevallen minder oplettend. Door even wat extra tijd in de evaluatie van je handgeschiedenis te investeren, om behalve de grotere – ook de kleinere potten te bestuderen waarbij je hebt verloren, kan je de zwakke punten in je spel ontdekken die eenvoudig te corrigeren zijn.
Poker is onder andere zo enorm populair geworden vanwege de combinatie van geluk en strategie. Het maakt niet uit hoeveel pokerstrategieën een pokerspeler bestudeerd heeft, of hoe vaardig hij is om zijn tegenstander op een hand te zetten – er wordt geen enkele hand gespeeld waarvan de uitkomst vooraf te voorspellen is. Variantie is dus een bijbehorend verschijnsel. De sleutel om winstgevend te kunnen pokeren is te vinden in het maken van de juiste beslissing, ongeacht hoeveel er op het spel staat.