Auteur: giorgio

Waarschijnlijk kan niemand met enige interesse in professioneel poker de naam Phil Hellmuth vermijden. Om eerlijk te zijn, deze Amerikaanse speler doet er natuurlijk van alles aan om op te vallen, in de media en door zijn alles behalve net gedrag aan de pokertafel. Zijn bijnaam is niets voor niets Poker Brat, wat zoiets als irritant, egoïstisch of kinderachtig betekend. Hij begrijpt goed hoe hij zijn imago moet neerzetten/verkopen en weet zijn bijnaam zelfs in zijn eigen voordeel te gebruiken. Hij draagt een ijshockey shirt met nummer 99 en op de rug staat zijn bijnaam (Poker Brat) gedrukt. Op de voorkant staat het logo van Ultimate Bet, zijn sponsor. Al lange tijd is Hellmuth het boegbeeld van Ultimate Bet en hij bleef ze trouw ondanks alle schandalen, waaronder het “superuser schandaal” (waar je meer over kan lezen in ons artikel Hoe Veilig is Online Poker).

Bijna 45 en nog steeds een pubbertje

Op 16 juli 2009 wordt Phil Hellmuth 45 en toch is het vooral onfatsoenlijk en kinderachtig gedrag dat hij laat zien. Hij werd voornamelijk beroemd doordat hij in 1989 het WSOP Main Event won, hij was toen 24 jaar en destijds de jongste speler ooit die het officiële wereldkampioenschap No Limit Hold’em wist te winnen (pas in 2008 lukte het een jongere speler, de Deen Peter Eastgate, om het record van jongste speler ooit te veroveren). Daarnaast staat hij alom bekend om zijn beledigingen en tirades aan de pokertafel. Behalve dat hij andere spelers idioot of iets dergelijks noemt, laat hij zich ook wel eens uit over een dealer. Volgens Phil zelf is hij “de beste Hold’em toernooispeler ter wereld” en als er geen geluksfactor was zou hij ieder toernooi winnen. Door zich zó arrogant op te stellen is hij voor vele andere profs en de toeschouwers de vijand om te verslaan en wanneer hij een grote hand van iemand verliest dan kan je er gerust op wezen dat diegene minimaal een sarcastische opmerking naar zijn hoofd geslingerd krijgt. Spelers die daarop ingaan moeten rekening houden met een Phil Hellmuth die niet van ophouden weet.

Door zijn onfatsoenlijke gedrag en vele scheld – en vloekwoorden (in sommige gevallen worden er meer dan 50% van zijn woorden op TV gebliept) heeft hij naast Poker Brat ook een andere bijnaam verdiend: Hellmouth. Veel mensen denken dat Phil zijn uitspattingen goed weet te timen en er is bijna altijd een camera in de buurt om het vast te leggen. Anderen daarentegen denken dat hij er werkelijk van overtuigd is de beste te zijn (of ten minste de beste speler aan tafel) en dat verliezen hem daarom zo zwaar valt. Helemaal wanneer een speler niet erg bekend is of er een vreemde speelstijl heeft.

Je mag over Phil Hellmuth denken wat je wilt, maar het is een gegeven feit dat hij een hele grote naam – en een heel bekende speler is in de pokerwereld. Hij heeft uitermate veel successen behaald, hij wist zich het meeste van allemaal in de prijzen te spelen, waaronder zelfs 11 WSOP overwinningen (bracelets). Het zal je dan ook niet vreemd in de oren klinken dat hij is opgenomen in de Hall of Fame.

Bij de TV (en de aan poker gerelateerde programma’s) houden ze allemaal van Phil, want met hem erbij heb je altijd spanning en sensatie. Ze zeggen dat hij – vader van twee – best een aardige vent is wanneer hij niet aan de pokertafel zit. Hij hecht heel veel waarde aan zijn familie en doet daarnaast nog werk voor verschillende goede doelen. Eens antwoordde hij op de vraag wie zijn favoriete beroemdheid is: “Alle beroemdheden die hun familie het belangrijkste blijven vinden.”

Successen aan de pokertafel en ernaast

Phil Hellmuth is houder van verschillende WSOP records (zie boven) en heeft bij elkaar al meer dan $10 miljoen verdiend met pokeren. Hij schrijft artikelen voor pokerbladen, is auteur van verschillende pokerboeken, heeft een deal met Oakley voor speciale zonnebrillen, begon zijn eigen kledinglijn (met de passende naam Poker Brat Clothing Company) en heeft vele andere deals, waaronder het sponsorcontract met Ultimate Bet, de ietwat onbetrouwbare online poker room.

Volgens hemzelf in een interview met ESPN zou hij naast het pokeren zo’n slordige $400 miljoen extra verdienen. Zelfs al zou hij overdrijven, wanneer hij stopt met pokeren houdt hij voldoende geld over. Maar iedereen die hem kent weet ook dat Phil zijn geliefde spelletje nooit zo maar zou opgeven, desondanks dat het hem af en toe flink dwars kan zitten. Mocht hij ooit stoppen, wees dan voorbereid op veel heisa, want we hebben het tenslotte over de Poker Brat zelf.

Vandaag nemen we een kijkje naar een speler die nog niet zo heel lang professioneel pokert en zich zelfs in de verre verte niet kan meten met spelers als Chris Ferguson en Doyle Brunson. Nico Behling is 23 jaar en heeft nog niet eens een derde van de lentes gezien die Doyle Brunson heeft gezien, maar toch is hij geenszins een onbekende pokerspeler te noemen. Deze jonge Duitser uit de plaats Jena eindigde in de prijzen tijdens de World Series of Poker van 2007 (hij werd 43ste en won $18.420) en zorgde er ook voor dat niemand hem snel zou vergeten door de finale tafel van het hoofdtoernooi van de Aussie Millions net te missen. Toch won hij ook in Australië een significant bedrag, namelijk 175.000 Australische dollars (wat ongeveer €88.500 is).

In november van 2008 wist Nico behling wederom een finale tafel te halen van een groot internationaal pokertoernooi, de European Poker Tour. In het vijfde seizoen van de EPT lukte het hem om behalve de finale tafel te halen, ook door te spelen tot het bittere eind. Helaas was het eind voor hem inderdaad een beetje bitter, want hij verloor heads-up tegen de Portugees Joao Barbosa – maar ook deze keer kon het geld dat hij won de pijn een beetje verzachten. Hij toonde een sportieve verliezer te zijn en feliciteerde zijn Portugese tegenstander direct na de verloren confrontatie. Door het bedrag dat Nico mee terug naar Duitsland mocht nemen (€205.270) was het verlies ook iets makkelijke te aanvaarden.

Deze jonge Duitser, die zich voor dit specifieke EPT evenement kwalificeerde via een satelliettoernooi op Everest Poker, deed al voor de negende keer mee aan een EPT toernooi, maar eindigde voor het eerst in de prijzen. Wij gaan ervan uit dat we de naam Nico Behling ook in de toekomst vaak terug zullen horen – en als hij het net zolang volhoudt als Doyle Brunson, dan kunnen wij ook de komende 50 jaar over hem blijven schrijven!

De vorige keer schreef ik over mijn favoriete poker speler, een rustige man met een enorm analytisch vermogen – Chris Ferguson. Doyle Brunson is een vergelijkbaar type speler, zowel als persoonlijkheid als dat ik hem zelf heel erg bewonder. Hij staat op mijn lijst met mensen die ik graag eens de hand zou willen schudden en een praatje mee zou willen maken, niet eens per se over poker. Ik heb er moeite mee om hem een oude man te noemen, want ik wil niet respectloos overkomen – maar hij valt toch in de categorie oudere spelers bij de World Series of Poker (WSOP) en behalve dat, ook in de categorie meest succesvolle spelers.

Deze professionele Amerikaanse pokeraar en schrijver van talloze pokerstrategie-boeken, die door de meeste ervaren pokerspelers beschouwd worden als boeken die je absoluut gelezen moet hebben, is 75 jaar oud. Hij werd geboren op 10 augustus 1933 in het plaatsje Longworth in de staat Texas. Hij kijkt terug op een halve eeuw ervaring als professionele pokerspeler. Hij was de eerste die het voor elkaar kreeg om het WSOP Main Event twee opeenvolgende jaren te winnen, de eerste die meer dan $1 miljoen won met het pokerspel en één van vier spelers die het WSOP Main Event überhaupt vaker dan eenmalig won. Tot nu toe won Doyle Brunson tien bracelets (armbanden die spelers krijgen wanneer ze een WSOP evenement op hun naam schrijven), deze eer deelt hij trouwens samen met Johnny Chan, die er eveneens tien wist te winnen. Tevens is hij de eerste van vijf pokerspelers tot zo ver die zowel een WSOP Main event wonnen en een World Poker Tour titel. Het zal je niet raar in de oren klinken dat hij een van de beroemdste poker pro’s is en al sinds 1988 in de Hall of Fame is opgenomen. Zelfs met de reputatie die Doyle al heeft op weten te bouwen gaat hij ook nu nog gewoon verder met het spelletje dat hem al jaren boeit… pokeren!

In zijn jeugd en de jaren daarna woonde Doyle Brunson in het kleine stadje Longsworth te Texas, met slechts 100 inwoners. Zijn favoriete bezigheden destijds waren hardlopen en basketbal. Hij beloofde een succesvolle atleet te worden, was het niet dat hij zijn dromen in duigen zag vallen na een ongeluk waarna hij twee jaar de tijd nodig had om te revalideren. Vanaf dat moment concentreerde hij zich voornamelijk op zijn studies, maar ook op poker en ontdekte hij dat pokeren hem wel erg gemakkelijk afging. met weinig moeite en in slechts een paar uur kon hij veel meer dan een maandsalaris bijeen spelen – zodoende was de stap om professioneel te gaan pokeren niet erg groot.

Hoe kwam Doyle Brunson aan zijn bijnaam?

Hij begon zijn geld te verdienen door deel te nemen aan illegale pokerspellen in Fort Worth te Texas en later ook door naar naburige staten te reizen. Doordat poker toen der tijd nog niet gelegaliseerd was kwam Doyle regelmatig in lastige situaties terecht. Meer dan eens werd hij bedreigd met een pistool, in elkaar geslagen of beroofd. Na vele turbulente jaren kwam hij uiteindelijk terecht in Las Vegas. Tegenwoordig is hij alom bekend, niet alleen vanwege zijn pokertalent, maar ook als schrijver van verschillende aan pokerstrategie gerelateerde boeken. Eén van zijn aller bekendste boeken is Super System (Max heeft het hier al eens een stukje aan toegewijd in zijn blog Sit & Go – Positie en Voorwaarden voor Starthanden), een zeer populair boek dat vaak door pokerspelers wordt vergeleken met de bijbel. Zelfs nadat Doyle Brunson een deel van zijn geheimen prijs had gegeven en daardoor ook af en toe werd verslagen, heeft hij bij elkaar nog meer dan $5.500.000 verdiend met het spelen van pokertoernooien.

Sommigen vragen zich af hoe Doyle aan de bijnaam Texas Dolly is gekomen – wat aanvankelijk een klein foutje van Jimmy Snyder was, een sportverslaggever uit de Verenigde Staten, werd uiteindelijk zijn bijnaam – want Snyder had tijdens een reportage van een pokertoernooi Doyle’s naam niet goed gelezen en introduceerde hem als Texas Dolly. Vanaf dat moment werd hij door zijn vrienden Dolly genoemd. Zijn zoon Todd Brunson is ook een bekende poker pro en wist in 2005 het WSOP Omaha Hi/Lo kampioenschap op op zijn naam te schrijven. Hierdoor werden Doyle en zijn zoon Todd de eerste vader en zoon die beide een WSOP bracelet wonnen.

Wanneer we het hebben over legendarische namen in poker, dan is de naam Doyle “Texas Dolly” Brunson onvermijdelijk. Hij is absoluut een van de mensen die invloed hebben gehad op het hedendaagse pokerspel, zowel als pokeraar als auteur. Als het aan hemzelf ligt gaat dit nog lange tijd door. Een van de opmerkelijke dingen wanneer je bij Doyle aan tafel speelt: zelfs de meest luidruchtige spelers tomen in en tonen hun diepe respect. Respect voor zijn leeftijd? Ik zou eerder zeggen: “Respect voor zijn speelstijl en pure kwaliteit, maar boven alles omdat hij één van de grootste spelers aller tijden is!

Vandaag wil ik het hebben over een van mijn favoriete pokerspelers. Waarom ik dit vind? Behalve zijn uitstekende resultaten als pokerspeler natuurlijk, vind ik dat hij een geweldige persoonlijkheid is wanneer hij niet aan het pokeren is. Ik hou bijvoorbeeld helemaal niet van mensen die anderen moeten beïnvloeden door zich te misdragen aan de pokertafel. Ik hou er ook niet van als mensen maar door blijven praten om anderen van hun stuk te brengen (dit geldt niet voor iedereen, Daniel Negrenau mag ook graag kletsen, maar hij compenseert zijn gedrag met een flinke dosis humor). Neem Tony G bijvoorbeeld… laten we er maar vanuit gaan dat hij en ik nooit goede vrienden zullen worden.

Chris Ferguson is domineert de tafels echter in stilte en is gewoon een zeer goede pokerspeler vanwege zijn analytische denkvermogen en vaardigheden. Ook heb ik veel respect voor hoe hij het pokerspel op zichzelf benadert. Hij beweert dat geld niet de voornaamste reden is waarom hij pokert, hij houdt van de uitdaging en speelt voornamelijk voor prestige, eer en het tevreden gevoel nadat het als laatste van de pokertafel mag opstaan.

Dit is dan ook de voornaamste reden dat hij liever geen cash games speelt, maar pokertoernooien. Ooit merkte hij op: “Ik hou er gewoonweg niet van om andermans zijn geld af te pakken, nadat ik hun speelstijl door heb gekregen. Wanneer ze het geld investeren in de buy-in van een toernooi is het een andere zaak, het geld zijn ze sowieso kwijt en ga ik voor de volledige winst. In een toernooi gaat het om meer dan geld alleen, denk ik.”

Natuurlijk is dit makkelijk om te zeggen, met zo’n status van dienst. Chris Ferguson won in totaal vijf WSOP bracelets en twee maal een WSOP Circuit toernooi – bij elkaar heeft hij meer dan $7.000.000 aan prijzengeld verdiend met pokeren. Dat klinkt heel veel – en dan is ook zo! Helemaal als je weet dat hij voor de lol pokert en dat hij liever geld verdiend door te speculeren op de beurs.

Christopher Philip Ferguson werd op 11 april 1963 geboren te Los Angeles. Zijn ouders hebben beide wiskunde gestudeerd en zijn vader geeft nog steeds les in speltheorie en theoretische waarschijnlijkheid op UCLA, een zeer bekende universiteit. Chris studeerde zelf af in computerwetenschap. Dat hij voordeel haalt uit zijn analytische achtergrond is duidelijk terug te zien wanneer hij pokert. Hij heeft het pokerspel grondig onderzocht en zijn fotografische geheugen, welke hij schijnt te hebben, helpt hem ook. Deze man heeft een ingebouwde odds calculator voor poker.

Chris “Jezus” Ferguson zie je niet over het hoofd!

Alleen een blinde ziet Chris Ferguson over het hoofd, want ieder ander zou hem direct herkennen. Zijn standaard poker outfit bestaat uit een cowboyhoed en een zonnebril – tel daar zijn charismatische lange haren en baard bij op en je hebt een markant figuur. Behalve dat hij er uniek uit ziet… hij voerde ooit ook eens een uniek experiment uit waarbij hij een pokerbankrekening van $10.000 moest opbouwen beginnend met niets. Hij speelde 16 maanden online poker op het Internet voordat hij zijn doel bereikte. Hij had dit experiment slechts bedacht uit nieuwsgierigheid en gedurende deze periode heeft hij o.a. zijn befaamde regels voor bankrollmanagement opgesteld.

Wanneer hij geen poker speelt, draagt hij ook geen hoed. Mede door het dragen van zijn outfit voelt hij zich comfortabel en kan hij zich goed concentreren. Zijn bij naam, Jezus, heeft hij waarschijnlijk gekregen door zijn lange haren en zijn rustige karakter. Zelf gebruikt hij deze bijnaam overigens niet, maar heeft er geen probleem mee wanneer anderen dat wel doen. Hij is een verlegen persoon die de voorkeur heeft dat anderen hem benaderen voor een praatje. Hij is zo aardig dat hij zich schuldig voelt wanneer hij niet genoeg tijd heeft om een fan te woord te staan.

Mocht je ooit een langharige cowboy tegen het lijf lopen wanneer je in Las Vegas bent tijdens een WSOP evenement (welke zijn favoriete toernooien zijn), wees dan niet verlegen. Praat met hem en leer de man achter de zonnebril kennen. Onthoudt dat deze zachtaardige man meer is dan alleen de speler Chris Ferguson, vraag maar eens naar zijn successen als ballroom danser – want zelfs daarin was hij een kampioen.

Behalve poker heeft Chris vele andere interesses. Dat op zich is erg indrukwekkend te noemen voor een professionele pokerspeler die al zo veel successen heeft behaald. Om eerlijk te zijn, ik heb helemaal niks raars over deze man kunnen vinden terwijl ik onderzoek naar hem deed voor dit specifieke artikel. Het is erg merkwaardig dat iemand die pokeren als hobby heeft, ongekende successen heeft behaald en vaak het middelpunt van aandacht is, nog gewoon met beide benen op de grond staat.

Of toch, want na lang zoeken heb ik eindelijk iets gevonden waar ik het persoonlijk mee oneens ben. Als antwoord op de vraag wat zijn favoriete film was, noemde hij “Monty Python’s Holy Grail” terwijl dat natuurlijk “Monty Python’s Life of Brian” had moeten zijn. Bijna goed meneer Ferguson. Dit bewijst maar weer eens dat niemand perfect is, zelfs Jezus niet.